ENDORFİN

     Nefis ve farklı bir tiyatro. Beğendim ama tavsiye edermisin derseniz cevabım evet olmayabilir. Simsiyah bir salon, gürültülü bir müzik, 2 boks torbası, binlerce defa “s*ktiğimin ve *mına koyduğumun küfürleri, *rospu ç..., kevaşe, memeler” gibi kanımın akışını hızlandırıp, beni geren laflarla dolu bu oyundan neden endorfin salgılamış biri olarak çıktım acaba? Konu boks, benim ilgi alanım sıfırnında altında. Öyleyse yeniden soruyorum; Neden endorfin salgılamış olarak çıktım oyundan?


Biliyorum bu bir hormon ve “Mutluluk “hormonu olarak da anılır. Endorfin, insan vücudunda ağrıyan dokularda ağrının azalması için beyin dokuları tarafından üretilen hormonlara verilen isimdir. Hormonun işlevi, ağrının şiddetini azaltmak ve vücuda daha az rahatsızlık vermesini sağlamak için sinirleri uyuşturmaktır. Derler ki spor yapınca salgılanır.

Ama ben spor yapmadan bu salgıyı bu akşam bedenimde üretebildiysem, bu oyunun bir noktası bana spor yaptırmış olmalı.

İyi de hangi sporu yaptım acaba? Biraz kafa yordum; G-Mall – Maslak arası yeterli oldu cevabı bulmama ve eve varır varmaz yazmam şart oldu. Kendimi sorgulama sporu uygulamışım...sonucunda da “ Başarılıyım “ hissiydi bende endorfin yaratan.

Bu derece sıradışı bir oyuna gelmiş olmak, duygularımı yazabiliyor olmak, düşüncelerimi paylaşabiliyor olmak, 2 çocuğumuda ayaklarımın üstünde yaşatabiliyor olmak, gezebiliyor ve harcayabiliyor olmak, seviliyor olmak, aranıyor olmak, tercih ediliyor olmak, bir aileye sahip olmak, sevdiğim yemekleri yiyebiliyor olmak, istediğim kitabı okuyabiliyor olmak ve ÖZGÜR olmak...Kısacası yaşamak başlı başına bir endorfin sebebi.

Melankolik değilim, panik atak hiç değilim. Evham benden bayağı uzakta. Kendimi seviyorum, narsist değilim ama egoistim.Çikolataya bayılırım, muz desen liste başı, dondurmaya dayanamam. Olmazsa olmazım simit ve makarna. Şarap desen akan sular durur beni tanıyanlar bilir. Gülmek hayatımın odak noktası şartlar ne olursa olsun.

Meğer bunların hepsi birer endorfin deposuymuş. Aşağıda detayları var okumak isteyenler için!

Ben gülmeyi baş tacı yaptım, hayatımın özü, varlığımın ayakta durmasının yegane temeli. Eğer gülmüyorsam yaşamıyorum demektir.



İlk satışım, güler yüzle yaptığım bir telefon konuşması sayesindedir. İnsan gülünce, etrafına verdiği mesaj bulaşıcı oluyor. Gülme sırasında kalp atışlarının 120 / dakika kadar artığını okudum. Gülme halinin “Jogging” yapmış kadar faydalı olduğunu savunanlar var. Acaba yeterince gülebiliyorum diye mi spor yapmıyorum? .

Gülebildiğimde kendimi daha hoş görülü, olumlu ve iyimser düşüncelerle donanmış hissederim. Gülümseyerek başladığım her işte yaratıcılık gücüm daha fazla, sorunları çözümlemedeki başarım daha yüksek. Risk alabiliyorum, yeniliklere ve belirsizliklere cesaretle yaklaşma gücü buluyorum kendimde.

Dikkat edin toplum içinde gülümseyen bir yüzle dolaşanlar herkese sempatik gelir. Çevresinde manyetik bir çekim merkezi oluşur.

Küçük bir egzersiz yapmaya nedersiniz; Aynaya bakarak kendinize yakışan bir güler yüz seçin. Bu yüzü sevin ve benimseyin. Sürekli taşınacak bir maske misali aynadan copy edip yüzünüze paste edin. Bunun sonucunda güne nasıl başlarsanız öyle devam edeceksiniz.

Aynadaki gülümseyen yüzünüzün tüm gün sizinle olmasını istiyorsanız, uzmanlar bakın ne tavsiyelerde bulunuyor;

Neşeli insanlarla dostluk kurun ve neşeli ortamlarda bulunmayı seçin. Neşeli , canlı şarkılar dinleyin. Dertli şarkılardan, acıklı filmler seyretmekten ve dertli ortamlardan uzak durun. Mizah dergileri alın, komik fıkra kitapları okuyun( Dani Kazado’ya başvurabilirsiniz.) Fıkra bilmek de fıkra anlatmak da bir ayrıcalıktır.Espiri anlayışınızı geliştirir.Espiri bir zeka ürünüdür.

Okuduklarınızı öğrenin ve gerektiğinde anlatın. Paylaşarak gülmenin ruhunuza kattığı değerin bedelsiz olduğunu eminim biliyorsunuzdur. Gülmek ve gülümsemek için fırsat yaratın. Komedi filmleri izleyin ve komedi sergileyen tiyatrolara gidin. Geçmişe dönmek acı verir diye yanlış bir kanı vardır, geçmiş sadece sıkıntılardan oluşmuyor ki...Komik olayları, komik anıları anımsamak, zihnimizde canlandırmakta bizi neşelendirir, yaşam sevinci verir. Her zaman en sıkıntılı anımda, komik anıları anımsayarak gülmüşümdür. Alp’in çamaşır sepeti hikayesi....İnanıyorum ki güler yüzle yaşamayı seçtiğim bir hayat, mutlu bir hayattır.

Dünya Sağlık Örgütü istatistiklerine göre, sağlıklı bir insan, normal olarak günde beş dakika kadar gülüyormuş, Gülme uzmanları ( meslek mi değiştirsem acep? ) günde en az otuz dakika gülmenin insan sağlığı için gerekli olduğu kanısına varmışlar.

Hayat trajediler ve komedilerden oluşan bir oyundur.

Komedi bölümlerinden daha fazla zevk almayı öğrenmek gerek...öyleyse  GÜLÜMSEYİN...

 

Benimle birlikte gülümseyenlere bir göz atın, herkes ne kadar mutlu gözüküyor öyle değil mi?

                                                * * *

Endorphin bulunan besinlerin insanı mutlu ettiğini belirten bilim adamları, bu maddeyi en çok barındıran 10 besini sıraladı.


ÇİLEK: C Vitamini deposu olan çilek, önde gelen afrodizyaklar arasında yer alır. Çilek bütün salgı bezlerini çalıştırarak vücuda gençlik ve kuvvet kazandırır.


MUZ: Kokusuyla bile mutluluk aşılayan muz,tam bir endorphin deposudur. Kendinizi güçsüz ve ve sinirli mi hissediyorsunuz, hemen bir muz yiyin.


ÜZÜM: Kırmızı ve beyaz üzüm yiyen herkes gülücükler saçar. Üzümde %20 oranında direk olarak kana karışan şeker vardır. Bedenen ve zihnen çalışanlar için iyi bir gıdadır.


PORTAKAL: insane Dinamizm veriyor.


ÇİKOLATA: Stresin bir numaralı düşmanı. Kendinizi kötü hissediyorsanız hemen bir parça çikolata yiyin. Flört etmek gibi bir şey. Bir kalem yemek


yeterli, mutluluk hormonu "serotoninö anında beyinde dolaşıma çıkıyor. Çikolatanın içerdiği "penilatilaminö insanı bulutlara çıkarıyor.


DONDURMA: Çok yenirse şişmanlatıyor,az yenirse mutluluğa mutluluk katıyor. Dondurma yaşlanmayı önlüyor. Amerika'da kişi başına 25 kg. Türkiye'de


kişi başına 6 Külah tüketiliyor. Sütten daha zengin bir besin bir besin maddesidir. Beslenme uzmanları dört mevsim tüketilmesini önermektedir.


MAKARNA: Çok ağır soslarla yenilmediği sürece enerji veren ve mutlu eden besinler arasında yer alıyor. Özellikle sadece salataile birlikte yenirse şişmanlatmaz.


EKMEK: Buğday ekmeği de sıkıntıları unutturuyor.


FISTIK: Yağ oranı yüksek ama yine de insanı mutlu ediyor. Roma İmp.da " Tanrı yiyeceği " olarak adlandırılan fıstığın kolestrolü düşürdüğü ve


kalp krizi riskini azalttığı bildirildi Çocuklar ve sporcular daha fazla yiyebilirler. bu çerez kalbimizin yanısıra,beyin-sinir sistemi,kas ve kemiklerimizin dostudur. Tuzsuz olanından hergün 10-15 adet yenilebilir.


SUSAM: Dar gelirlerinin baştacı olan simit, mutluluğa giden yolda Önemli bir yere sahiptir.


ŞARAP: Tabiat Ana 'nın bir şaheseri, bir armağanıdır. Toprak, hava, su doğaya dair ne varsa hepsi şarapta birleşir ve insanın kanını kaynatır.Şarap hayatı sonuna kadar yaşama aracıdır. Müthiş bir romantizme sürüklenirsiniz. Şarap tüm kategorileri, mutlak değerleri, sınırları dinamitler. Şarap mükemmel bir insan kaynakları aracıdır. Her kapıyı açar, dostlukları geliştirir,iş muhabbetlerini derinleştirir. Doğal vitaminleri bir bardak iyi bir şarapla almak,hap yutmaktan daha iyidir. Günde 1,5kadeh şarap içerek alzheimer ve parkinson gibi önemli hastalıkların önlenmesine yardımcı olabilirsiniz

KARMAŞIK DUYGULAR

          Yazıma “Zenne” filmiyle başlayacağım. Başarılı mı, değil mi konduramadım ama yüreğime ağır geldiği kesin. Bana şunu hatırlattı, çocuklar insanın uzantısıdır. Ebeveynler onların sahipleri değildir. Onlar istedikleri yolda ilerleme hakkına sahipler. Bizler onlara sadece yol gösterici olabiliriz. Bizim istediğimiz yolda yürümeme ihtimalini unutmamalıyız ve onları şartlar ne olursa olsun ÇOK ama ÇOK sevmeliyiz. Filmden çıktığımda OF! dedim, rahatsız oldum, birşeyler değişti zihnimde...Göreceğiz!

Birkaç senedir statümü takip edenler bilirler sıklıkla yollardayım. Karada, denizde yada havada... insan her zaman her yerde bir tanıdığa rastlar ama ben o şanslılardan olmadım pek. Genelde kitabıma gömülür, minik not defterime notlar alır, en sevdiğim şarkılarla anılara dalar yada hayaller kurarak bu boş zamanı kendimle doldururum. İşkolik gibi gözüksemde, mecbur olmadıkça yollarda pek takılmam o dünyaya. Genelde yanıma hiç yakışıklı bir adam oturmaz ve ağlayan bir bebekle, gergin bir anneyle, sızlanan bir kadınla yada bir tanıdıkla pek denk gelmem. Düşünürüm neden? Bazı kitaplarda, filmlerde görürsünüz ya ilk görüşte aşklar, eski dostlar, eski kocası,karısı yada sevgilisiyle karşılaşanlar, ” Bana olmaz, ancak filmlerde...” der geçen cinstenim. Görmek için bakmak gerektiğini fark ettiğimden beri(!)hayatımın bu noktasında tuhaf değişiklikler olmaya başladı.

İlkini havaalanında D&R yaşadım, çarpıştık ve woww olduk.

İkincisi Belçika’da havaalanındaydı. Karşılaştık ve eskiyi-yeniyi konuştuk.

Üçüncüsü ise bu seyahatimde İsrael uçağında oldu. Ortak bir dost; Benim ve ALP’in. Alp bizim hayatımızdan bedenen gittiğinden beri hiç görmediğim, sesini duymadığım , hayatını facebooktan takip etmediğim, belki de birbirimizin varlığını çoktan unuttuğumuz birini gördüm. Sıradışı görüntüsüyle baş üstü dolabına ceketini sokmaya çalışırken adını seslendim ve döndü, bana baktı, öylesine boş! Ve hafızasındaki görselim oluşana kadar geçen birkaç saniyede varlığım anlam buldu ve gözlerinden yaşlar akmaya başladı... Benim de! Tek ortak noktamız ALP’ti. Ona yaptığı iyilikler ve karşılıklı oluşan dostluktan 3 sene geçmesine rağmen herşeyin son bulmasına sadece 5hafta kalmışken Alp’i evde ziyaret eden bu adamın gözlerinden boşanan her damlada ona olan sevgisi ve saygısını görmek beni gururlandırdı. İşte dedim, insan bedenini böyle terk etmeli...

Yeni karşılaşmalara açığım, birşeyler değişiti zihnimde... Göreceğiz!


Dördüncüsü, çok sevdiğim bir arkadaşım yeni bir ülkede hayata başladı. Bende bu ülkeyi her ziyaret ettiğimde onunla buluşmak için vakit ayırır, hem eski günleri konuşur, hem memleket dedikodusu yapar, hem de farklı hayatlarımızda ki zorluklarımızı paylaşırız. Sadece bir kaç saatte görüşülmeyen her saniyeyi kapatmak istercesine soluksuz konuşur, güleriz. Geçen geldiğimde bana sormadan yanında bir başka arkadaşını getirdi. Bilir benim herkesle konuşabildiğimi...Şans bu ya, yanındaki sevimli kız onun yerine iş görüşmesine gittiğim biri çıktı. Son derece keyifli bir yemek ortamı geçirdik bu sefer ki buluşmamızda.Hem bu sefer genç bir kızımızda eklendi sohpetimize. Ülkeler değişse de dostluklar kalıyor, ülkeler değişince insanların bakış açıları değişiyor. Ortaya çok güzel sentezler çıkıyor.
Yeni bakışlara açığım, birşeyler değişti zihnimde... Göreceğiz!

Farklı düşününce herşey daha güzel oluyor. Bir puzzle var, arka yüzünde insan suratı, ön yüzünde dünya haritası. Elinize veriyorlar yapın diye. Uğraşıyorsunuz, hangi ülke neredeydi, hangi deniz, kim kimin komşusu. Oysa bir saniyeliğine bir parçayı ters döndürseniz, arkasında saklı o yöntemi keşfetmeniz an meselesi. Sonrası çabucacık geliyor. Kulak, burun, göz herşey belli. Kolayca dünya haritanız tamamlanmış oluyor. Sonra da kendinize gururla bakıyorsunuz aynada ve ;

“ İyi ki kahve dökülmüş masaya da puzzleın arkasını görme şansım olmuş.” diyorsunuz.

En derin yaralarla başlar en derin gülücükler,

En yüksek uçurumlardan düşerken öğrenirsin uçmayı,

En derin denizlerde boğula boğula becerirsin tek bir nefesle yaşamayı.

Nietzsche

Yaşasın SİSİFOS !

      Yeni yılın ilk sabahı, geceden kalma desem değilim, aklım karışık desem hiç değilim ama sırtımda yükle uyandım. Yükümü akşamdanmı koymuşum yoksa uykumdamı yüklenmişim bilemedim.Acaba geçen seneden taşıdıklarım mı bunlar? İndireyim şuracığa bunları, hafifliyeyim bari...

Aldım kahvemi elime birden fark ettim yükleri ne zaman aldığımı.
Taaa geçen seneden sınav takvimi yüzündenmiş. Gülmeyin, çocukların sınav takvimi çökmüş üstüme! Ayın 3üne sınav koyan sayın Miili Eğitim Bakanı herhalde yeni senede kahvaltı keyfi, sohpet, akşamın dedikoduları, aile tebrikleri, miskinlik gibi noktaları hiç ama hiç düşünmemiş. Biz anneleri nasıl delirtebiliriz senenin ilk gününden diye başlamış düşünmeye. Yapmış bu takvimi bu şekilde. Meraktayım tek deliren benmiyim diye allahtan değilmişim! Derhal gazeteyi elime alıp, bu sene bu yükün altına girmeyeceğim! diye yeni sene sözü verdim kendime. Bozacağımı bilmeme rağmen denemekte yarar görüyorum. Kimbilir?

Gazetede sevdiğim yazarlar var, takipteyim. Bilirlermi ki acaba benim onları takip ettiğimi? Bilmeseler yazmazlar değil mi? Yeni sene sabahı gazetesi keyifli olur. Karikatürler boldur. Minicik 2 çizgiyle ifade edebilmek ne güzel bir meziyet. Senenin önemli olayları vardır sayfalarda... Bu sene neler olmuş neler dedirten cinsten. Gazetenin 18.sayfasında bir test çıktı karşıma. Severim testleri çözmeyi, ders değillerse! Gene aklım oraya gitti, kurtul bu yükten!!!!!!! Tam 26 soru var, herbiri 3 şıklı.
Testin adı UMURUNDA MI DÜNYA?

Vallahi değilmiş...Billahi değilmiş...
Hepi topu 8 tanesini bilebildim.
Arap yarım adasındaki ihtilal merakımı çekmiş olmalı, kimin ölüp kimin ölmediğini bulabildim, Irak savaşının faturasını bildim, kimin doğum yapmadığını bildim. Ekonomi, Wikileaks, Ruslar, Bosnalılar, İngilizler hiç mi hiç ilgi alanıma girmemişler. Biraz üzüldüm, demek ki dünyamı umursamıyorum diye.
İyi de iki de bir slogan yazıyoruz; " Boşver dünyayı, sen kendi dünyanın efendisi ol! "  diye.
İşte bende öyle yaptığımı Doğan Hızlan’ın yazısında görünce bir rahatladım, pir rahatladım.
Bencağızım Kendi Dünya'mı önemsiyormuşum.

Doğan Hızlan şunu diyordu beni işaret ederek;

Geçen yıl neleri dinledin? Neleri okudun? Neleri seyrettin?

Dünya’ya bakışın, yeryüzünü algılayışın değişti mi?

Bu değişimine katkısı olanlar neler, kimler?

Bu soruları yalnız sana sormuyorum, eşine, dostuna, sevdiklerine ve çocuklarına da sormanı istiyorum!

Eğer hiç değişmediysen ve bir arpa boyu bile yol almadıysan, 365 günü hovardaca yaşamış sayılmazmısın?

Yeniyıl yeni başlangıçlar için çok uygundur. Kitaplığını, DVD, CD rafını zenginleştirdin mi?

Değişik alanlarda verilen ödülleri izledin mi?

Daha önce okumadığın bir yazar, dinlemediğin bir müzik hayatına eklendi mi?

Armağan aldın mı giysiden kozmetikten başka? Bir kitap, CD? Sevdiklerine tanıştıracağın bir yazar, bir müzisyen onların hayatlarında ne güzel değişimlere sebep olabilir hiç düşündün mü?

Yeni bir film yada tiyatro seyrettin mi? Gülmek için kendine vakit ayrıdın mı? Gülmek düşünmek için bir fırsattır.

Yeni bir müze gezdin mi? Başkalarının hayatlarından neler öğrenebileceğini keşfetmeye yarar. Çocuklukta dayatılan okul gezilerinden sıkıldığını hatırlıyorum ama bu yaşında gezmek yaşamı renklendirmektir.

Bütün yapacaklarını akıllı bir telefonun tuşlarına mı kayıt ettin? Git kendine kanlı canlı bir ajanda al. Hatta içinde motosu olanları bul ki yeni senede sana kolaylık sağlasın.

Doğan Hızlan yazının sonunda bir efsaneden bahsediyor. Acılarla, üzüntülerle dolu günleri geride bırakırken SİSİFOS Efsanesini düşünün diyor. Bende merak edip bu efsaneyi araştırdım internetteki tekin olmayan kaynaklardan. Karşıma Fransız yazar ve düşünürü Albet Camus “Le Mythe de Sisyphe – Sisifos Efsanesi” isimli eserinden bir yorum çıktı.

" Sisifos dönemin tanrılara karşı durmuş ve anlamsızca, umutsuzca da olsa bu cezadan gözü yılmak şöyle dursun mutlu olduğunu; bir gün haksızlığın sona ereceği bilinci ile geçici kaderini umursamadığını söylemiş. Ona göre “Sisifos” zulme karşı direnci simgeleyen bir kavram olmuştur. "

İşte ben!
Bütün zülmlere direnen ben, Dünya’yı umursamamış ama kendi dünyamı 2011’de çok geliştirmişim. Sanrım sevdiklerimin ve çocuklarımın dünyasında dokunabilmişim. Ne mutlu bana...

Boşverdim tüm ödevleri, aldım oğlanları yanıma; Milli Eğitim Bakan'ına inat çikolatalı, donutlı, krepli bol kalorili bir kahvaltı yaptım!
Yaşasın SİSİFOS!

YENİ YIL MESAJI

Bir farklılık yaptım kendime ve sizlere, 1 Ocak günü bir blog yazısı yayınlamak istedim.
Bu, bu sene aldığım en güzel yılbaşı mailiydi ( Emine Yeşil'e buradan sevgilerimle...) , JIBJAB'lar hariç...

Her zaman sene sonu mesajı yazarız ya ama bu sefer değiştirip senenin ilk günü mesajı yazdım sizlere...
Sevdiğim kim varsa, kendim de dahil, sevebileceğim herkes de dahil olsun bu mesaja!
Hepinizle paylaşıyorum.
Sevdiklerinizle mutlu bir yıl geçirin..

Dilekleriniz gerçek olsun, yüreğinizden sevgi ve huzur, yüzünüzden gülümseme eksik olmasın..
Mutlu yıllar !!!

Sağlığı iyi olsun.

Kalbi ritmini çalsın. Yanakları kiraz pembesi, dudakları bal olsun. Teni sıcak kalsın, enerjisi dışına taşsın. Ciğerlerinden nefes, midesinden gurultu, bacaklarından güç eksik olmasın. Kanı bol olsun, damarlarında dönüp dönüp dolaşsın.

Sevdikleriyle birarada olsun.


Kolu kollarına değsin, gözü gözlerinin içine baksın. Lafları birbiriyle başlasın. Nesi varsa, bölüşücek biri olsun; nesi yoksa, bulup getiricek biri olsun. Bu birileri az ama öz olsun. Bazıları dünyada tek olsun. Sevgisinin tamamını harcasın. Harcasın ki, ona büyük bir miras kalsın.

Sevmekten bıkıp usanmayacağı biri olsun.

Onun yeri ayrı olsun. Onu soysun, başucuna koysun ama yalan uydurmasın. O herşeyine, her haline tek tanık olsun. Bir hareketiyle güldüren, bir hareketiyle ağlatan olsun. Duyguların hepsi onda olsun. Kalbi buna teslim olsun. Bütün şarkılar onu anlatsın. Aşık olsun, sırılsıklam olsun. Kurumasın.

Yapmaktan bıkıp usanmayacağı bir işi olsun.


Başarının gerçek adının bu olduğunu unutmasın. İbadet eder gibi, bu keşfini hergün yeniden kutlar gibi, onu yapıp dursun. Yaptıkça daha iyi yaptığını görsün. Daha iyi yaptıkça bunu başkaları da görsün. O başkalarının bunu gördüğünü, dış gözüyle görsün, iç gözüyle işine baksın.

Neşesi bol olsun.

Kendini mutlu etsin, durduk yere neşelenmek nedir bilsin. İçinde birşey durup durup zıplasın. Duydukları, gördükleri onu gıdıklasın, kahkaha attırsın. Gürültü çıkarsın. Saçma şeyler söylesin. Çocuklukta en şımardığı ana, sık sık gidip gelsin. Nereye gidip geldiği bilinmesin.

Değiştirmek istedikleri değişsin.

İçte ve dışta, iyi günde ve kötü günde tadilat yapsın. Eskilerini atsın, ruhunu havalandırsın. Kapıda hep kamyonu dursun. Dilediği yere taşınsın. Kendinden taşınmak isterse, içindeki güç, dışındaki sevgi ona yardımcı olsun. Bileği, bütün alışkanlıklarıyla, bağımlılıklarıyla güreşsin.

Birşey ona sürpriz olsun.

Günlerinden birgünü, bir pakete sarılı olsun. Açılınca, içinden hiç beklemediği güzel bir haber çıksın. Bu gün üçyüzaltmışbeş'ten herhangi biri olsun. Öylesine bir pazartesi, arkaya kavuşturduğu ellerinde, unutulmaz bir salı saklasın. Öyle tahmini mümkün olmayan birşey olsun ki bu, hayatın zekasını anlatsın.

Bir hayali gerçek olsun.

Bir hayale gözünü yumsun. Peşinden koşup, onu sobelesin. Hayalini kendinden saklamasın. Bir çizgi filmde olduğunu, herşeyin mümkün olduğunu unutmasın. Bu dilekleri okusun. Kendi sesiyle duysun. Dilekleri gerçek olsun. Her kelimesine şükretsin. Tek satırına nazar değmesin.